Kwai Kwai - bezoek Pikislee

Vanochtend wilde ik gaan douchen, maar helaas bleek het water op. Er wordt hier gedoucht met water uit de rivier, dat ik grote tonnen wordt gepompt, of met regenwater dat in dezelfde tonnen wordt opgevangen, maar helaas was de ton leeg. Pech dus.
Om 7:30 zou het ontbijt zijn, maar op z’n Surinaams was dat er natuurlijk een half uurtje later. Er was ontbijt met brood, en diverse soorten beleg, waaronder pindakaas en hagelslag. De kaas kwam in geraspte vorm, maar alles smaakte prima. Ook was er pommelo, als fruit. Ook meteen even een broodje gesmeerd voor tussen de middag, want we zouden niet om op tijd terug zijn voor de normale lunchtijd.
We vertrokken om 9:00 met de korjaal, stroomopwaarts, en zagen mooie dingen. Het is een prachtig stukje natuur, veel verschillende kleuren groen, en de enorm hoge bomen worden afgewisseld met lage struiken. Al met al vormt het een dik bladerdak, of eigenlijk bladermuur. We zagen verschillende roofvogels, waaronder loodgrijze wauw, de koningsgier en de zwaluwstaartwauw. We zagen heel veel oeverzwaluwen, die scheren hier met hoge snelheden over het water. Ook zagen we meerdere ijsvogels, maar die gaan niet even rustig pauzeren voor de foto. Ik zag nog een nachtzwaluw, heel bijzonder. Ik vroeg Nootje of we de volgende keer, dus op de terugweg niet konden stoppen als we de nachtzwaluw zagen, maar óf hij zag er geen een meer, of hij was het vergeten, want we zijn niet meer gestopt.
Na ruim 2 uur varen kwamen we aan in het Marron-dorpje Pikislee. Marrons zijn de weggelopen slaven, ten tijde van de slavernij in Suriname, welke zich dieper het binnenland verscholen hielden voor de toenmalige heersers. Het zijn veelal directe afstammelingen van de slaven uit West-Afrika, en men leeft hier dan ook volgens Afrikaanse gebruiken. In Pikislee gingen we eerst op bezoek bij een hout-werkplaats. Hier kochten we een ietwat te dure houten schaal, waar we het logo, een specht (=Totomboti, de naam van de stichting), op lieten branden. Daarna gingen we naar het museum, maar aangezien ik niet zo van de musea ben, sloeg ik even over, en genoot van de rust en een lokaal stripboek. Marja ging wel mee, maar die vond het uiteindelijk ook echt te lang duren in de hitte.
Op de terugweg nog even onze schaal opgehaald, en terug naar de boot. De tocht terug ging sneller, want we gingen nu stroomafwaarts, maar het voelde niet echt sneller. Het was erg warm, de zon brandde flink in en ik had het echt wel gehad.
Terug in Kwai Kwai stond de lunch al klaar, kippensoep met rijst. Daarna even tijd voor onszelf, voordat er een optionele wandeling zou zijn over het eiland. Ik ben even gaan liggen slapen in onze zweethut. Daarna besloten om niet mee te gaan. Marja en ik hebben even zitten lezen, toen kwam er plotseling een kolibrie voor ons boven het veldje fladderen, best een poosje, gewoon in de lucht. Natuurlijk was de vogel weer gevlogen tegen de tijd dat ik mijn camera tevoorschijn had gepakt. Ik ging weer een poging doen om te douchen, maar wederom zat er geen water in de tank. Dus gingen we maar wassen in de rivier. Meteen even de haren gewassen. Het voelt toch weer even frisser. De anderen kwamen toen inmiddels weer terug. Tijd dus om ons weer op het terras bij de anderen te voegen, en dit beslag te typen. Morgen weer meer.