Isadou - Beklimming Fredberg

Vandaag stond de beklimming van de Fredberg op het programma. We vertrokken na het ontbijt met de boot naar Atjoni. Daar kochten er nog even wat frisdrank voor bij de lunch, en een aansteker om onze anti-muggenstokjes mee aan te steken, waarna we ons verdeelden in twee kleine busjes die ons naar de start van de wandeling zouden brengen. De weg was nogal beroerd, vooral nadat we de “highway” hadden verlaten, wat voor Carla nogal een uitdaging was, want zij heeft al twee dagen enorme pijn aan haar rug. Maar goed, na lang gehobbel en gehobbel kwamen we aan tot vlak bij een resortje, waar we onze lunch zouden nuttigen, en hier lieten we de drankjes achter en konden we nog even naar het toilet, voordat we met de auto nog een klein stukje zouden rijden tot de eigenlijke start.
Volgens de planning van Nootje zou het zo’n 40 minuten lopen zijn naar de top, dan zouden we terug lopen en weer teruggereden worden naar de lunchplek. Die planning bleek niet helemaal correct. We deden alleen over de heenweg al 2,5 uur. En echt langzaam liepen we nou ook weer niet. Het was wel een prachtig mooie route, dwars door het tropisch regenwoud. Veel vogels of andere dieren zagen we helaas niet. Twee keer werd er kort een slangetje gezien, en het bleek dat het bij de tweede keer om een uiterst dodelijke soort ging, dus Nootje ging hem niet meer opzoeken. Dat leek me een verstandige keus. Uiteindelijk kwamen we om 13:00 bij de top aan, wat een deceptie was, aangezien er nul komma nul uitzicht was. Het uitzicht bleek verstopt, dus we kregen gelukkig nog een mooie blik te zien over de toppen van het regenwoud, prachtig. We hadden het inmiddels echter wel gehad met de hele tocht, want iedereen had honger, het water raakte langzaamaan op, en we moesten nog een eind terug.
De terugtocht ging gelukkig wel goed, en ergens halverwege hebben we de groep gesplitst in tien “snelleren” en de familie. In de familie had namelijk broer-lief zijn zus met een stok op d’r enkel geslagen, waardoor Loes veel pijn had, en niet meer zo vlot de berg af ging. Na 2 uur bereikten wij weer de busjes, en werden we direct naar de lunchplek gereden. Hier moesten we wachten met lunchen tot de rest van de groep er was, maar we hadden wel even tijd om onze voeten te badderen in de rivier, wat een zaligheid was. Gek genoeg ontdekte ik een flinke blaar op mijn teen, waar ik hopelijk niet te veel last van zal hebben bij de komende wandelingen.
Om 17:15 kwam ook de familie aan bij de Lodge, dus konden we aanschuiven voor onze “lunch”. Tja,..... Daarna zijn we vrijwel direct terug gegaan naar de auto’s. Ik zag ineens iets roods voorbij flitsen, dus ik stopte meteen en pakte mijn camera nog snel te voorschrijf. En dat was maar goed ook, want we zagen drie (!) Giant Woodpeckers, reuze-spechten. Ze waren enorm groot, en zeer mooi. Marja weer helemaal blij, natuurlijk!
De terugweg liep voorspoedig, en om 19:50 waren we weer terug op Isadou. Daar stond het eten al klaar, maar we besloten om 20:30 te eten, zodat we nog even konden zwemmen (Marja) of lekker douchen (Martine). Heerlijk was dat!
Ik fantaseerde lichtelijk over patat met frikandellen, en wat kregen we voor diner? Jawel,....patat,.....met kippenbouten. Smaakte heerlijk, zelfs na zo’n late lunch. Na het eten konden we een nachttrip maken met de korjaal, op zoek naar kaaimannen, maar we besloten dit rondje even over te slaan. We zijn kapot! Dan schijnt er ook nog een dansvoorstelling te zijn, speciaal voor ons, omdat het onze laatste avond is op het eiland. Ik betwijfel of we aansluiten. Marja ligt inmiddels al op bed, en ook ik probeer in tempo dit verslagje te typen, om nog een beetje op tijd naar bed te gaan.
Morgen vertrekken we naar Brownsberg, een natuurpark, waar we hopelijk nog veel mooie dieren zullen zien. We zijn benieuwd!