Naar Overbridge

Vanochtend stond wederom om 8:00 het ontbijt voor ons klaar. Natuurlijk waren we al ruim op tijd wakker, al hadden we weer de brulapen niet gehoord, die schijnbaar ontzettende herrie hadden gemaakt. Ik besloot even op te frissen onder de douche, maar hij was deze ochtend wel heel koud. Nou ja, fris was ik dus wel.
Na het ontbijt meteen even de rekening van de afgelopen dagen betaald, en daarna de laatste spullen ingepakt. Toen was het wachten op de bus. Die kwam even na 10:00, dus snel de spullen inladen en vertrekken. Het eerste stuk was weer flink hobbelen, maar na zo’n 12 km, vanaf Brownsweg, hadden we weer een goede asfaltweg. We zagen ineens iets voor de auto langs schieten, wat een taira bleek te zijn. Dit is een soort hermelijn-achting dier, maar dan vrij groot, heel donker (zwart), met een enorm pluizige staart. In de struiken langs de weg zat er nog één, maar uiteraard waren ze veel te snel in de struiken verdwenen om op de foto te krijgen.
Bij de supermarkt stopten we weer even om wat inkopen te doen. We kochten wat chips en een drankje, voor de komende avonden, want in Overbridge zal het wel duur zijn.
Vlak nadat we de supermarkt hadden verlaten, en weer op de snelweg reden zagen we ook nog een hele dikke slang weg kronkelen, die bijna was overreden. Hij was een metertje of twee, donkerbruin, met een gelige onderkant. Geen idee wat voor slang, maar je weet wel weer even dat ze er écht zijn, zo vlak bij de huisjes en hutjes langs de weg.
Overbridge bleek een waar vakantieparadijs te zijn. Het ligt aan de Surinamerivier, heeft een eigen strandje (afgezet met een net, om de piranha’s buiten te houden, omdat die hier heel fel zijn, veel feller dan in Boven-Suriname), en allemaal leuke huisjes. Wij delen ons huisje met Carla en Ineke, een ander stel. Niet helemaal wat we gehoopt hadden, maar we hadden net slechter kunnen treffen. Om in onze slaapkamer te komen moeten we door hun slaapkamer heen, en we delen de badkamer, die vanuit beide kamers te bereiken is, alleen zit het lichtknopje in onze kamer..... Verder hebben we hier de hele dag stroom, en ook de hele dag WiFi, al moeten we daarvoor naar de receptie of het restaurant lopen. Gek hoe je zoiets helemaal niet mist, maar als het er dan is, zit iedereen meteen weer aan de telefoon gekluisterd.
Na het indelen van de kamers konden we gaan lunchen in het restaurant. Lekkere saté, en Marja deed het voor koolsla met patat. Daarna ging Marja even zwemmen, terwijl ik met Nootje het programma doornam, aangezien zijn informatie niet overeenkomt met de info die wij van Djoser hebben gekregen. Dit maakt het voor iedereen een beetje ongemakkelijk, maar goed, alles is nu weer helder,.... Verder is Nootje erg geïnteresseerd in mijn camera. Hij wil eigenlijk dezelfde, dus hebben we even gezocht of die nog verkrijgbaar was, maar inmiddels zijn er alweer nieuwere modellen op de markt. Voor hem is het ook lastig om in het buitenland te bestellen, dus heeft hij al aangegeven die van mij te willen overkopen. Ik moet er maar eens over nadenken.... Daarna nog even gauw de verslagen van de afgelopen dagen op internet gezet, en toen snel naar het huisje om wat ondergoed en sokken te wassen. De shirts hoefden niet meer, die hadden we al lekker laten wassen op Brownsberg.
‘S Middags gingen we met Nootje een korte wandeling over het terrein doen. Hij vertelt dan wat over de planten en de dieren die we tegenkomen. Marja haakte al snel af, omdat je hier wordt lekgeprikt door muggen, steekvliegjes en vooral grote wespachtige vliegen, die de gewoonte hebben om hun angel in je te steken om die schoon te maken. Je houdt er niets aan over, maar het zijn pijnlijke rotsteken, die je liever vermijdt, dus zo langzaamaan ontwikkelt iedereen een eigen tactiek om de beesten te lijf te gaan.
Na het wandelingetje ben ik even gaan douchen. Dat is hier ook luxe, want er is zowaar een warme kraan! Al is koud douchen met deze temperaturen ook heerlijk. Om 19:30 stond het diner klaar. We hadden ‘s middags al moeten aangeven wat we wilden eten. Ik had een witvis, die wel lekker was, maar heel onhandig met eten. Dat had ik even niet bedacht van te voren, en als je dan zo’n grote kop op je bord krijgt, is dat best even slikken. Dat vond John ook, want die ging spontaan ergens anders zitten.
Na het eten ging Nootje nog een wandelingetje doen in het donker. Marja is mee, maar ik had nu even geen zin. Dus ben ik maar even gaan typen, en zoek ik zo het huisje op. Even lekker lezen of zo.
Morgen pas om 8:30 ontbijt, dus we kunnen uitslapen. Of niet, en dan even een beetje zwemmen. We zien wel.....