Oude stad, P!nk en laatste dag Warschau

Dag 7 en 8:
Zaterdag waren we inderdaad redelijk op tijd wakker. Ik heb even broodjes gehaald bij het winkeltje hier tegenover, en na het ontbijt gingen we op pad. We hadden bedacht de metro te nemen. Dat ging prima, maar.....ik had de verkeerde kaartjes gepakt, waardoor we onze eerste 24-uur tickets wel konden weggooien, en we dus zo’n 12 uur reizen misten. Stom! We wilden naar de oude stad. Vanuit de metro eerst een stukje gelopen om bij een koffietentje een bakkie te doen. Daarna bleek dat we de verkeerde kant op waren gelopen, dus moesten we weer een stukje terug. De route naar de oude stad was al mooi op zich, met vele mooie gebouwen. Van universiteitsgebouwen tot kerken en het presidentieel paleis. De oude stad zelf herken je al van verre wegens de gekleurde gebouwen. Alles doet erg gezellig aan. Voordat we daadwerkelijk de oude stad ingingen, kochten we eerst een ijsje en aten deze rustig op, onder het genot van het geluid van één van de vele straatmuzikanten. Daarna staken we het plein over richting oude stad. Het is een drukte van belang, maar het gaat er gemoedelijk aan toe. Wel vielen ons direct de bedelaars op, die hier veel duidelijker aanwezig zijn dan elders in de stad. Onze eerste stop was het informatiebureau, waar we hoopte om onze verkeerd gebruikte ov-tickets nog te kunnen omruilen, maar helaas.... Ook kwamen we tot de conclusie dat de Warschau Pas de grootste miskoop was die we konden doen. Je hebt gratis toegang tot 20 populaire attracties, maar dat zijn écht niet de dingen die wij overwogen te bezoeken. De standaard toeristische trekpleisters zitten natuurlijk niet inbegrepen. En de hop-on hop-of bus?? Die rijdt in de zomer een alternatieve route, en ze rijden sowieso slechts om de 5 kwartier. Voor ons niet echt gunstig om snel van attractie naar attractie te gaan. Bovendien blijken wij gewoon wat eerder de benenwagen te pakken, dan dat we uitzoeken hoe we met het of ergens kunnen komen. Goedkoop bleek dus duurkoop, maar ook daar leren we van.
Om toch maar íets aan de Warschau Pas te hebben, besloten we dan maar het Warschau museum te bezoeken. Deze is gesitueerd in meerdere (voormalige) woningen van de oude stad en staat daarmee op de UNESCO-lijst. Wat me het meest is bijgebleven is dat in WO2 het inwoneraantal eerst enorm toenam, wegens herplaatsing van Poolse joden, en de vlucht van mensen uit bezette gebieden, en daarna met zo’n 60% afnam, door executies en ander oorlogsgeweld. Maar ook dat de oude stad ontzettend vol was gebouwd, de straten eigenlijk te smal waren (wegens explosieve groei van het aantal inwoners, maar de stad werd niet groter), en dat na WO2 (de oude stad was voor 70% verwoest) de oude stad opnieuw werd opgebouwd, maar dat er nu rekening werd gehouden met een ruime opzet, zonder echt het aanblik te veranderen. Geen gekke jongens, hoor, die Polen. Het museum was trouwens verdeeld over 4 (!!) verdiepingen, die een waar doolhof vormden, dus na de eerste etage hielden wij het wel voor gezien en zochten de gezellige drukte van buiten weer op.
We besloten op de terugweg een restaurantje te zoeken voor een stevige lunch, en kwamen uit bij een Mexicaan. Daar even lekker gegeten, en toen met de metro terug naar het appartement. Daar hadden we nog even de tijd voor een powernap, een snelle douche en omkleden, zodat we om 16:00 richting Narodowy stadion konden. We namen de tram, en kwamen zonder problemen bij het stadion. Het was echter ontzettend hard gaan regenen, dus vanuit de tram meteen het hokje in gevlucht, en toen we het enkele minuten later aandurfden verplaatsen we ons naar de voetgangerstunnel. Daar bleek het stampesvol met schuilende concertgangers, en de paar winkeltjes die er zaten konden de regenjassen niet aanslepen. Het was wel een mooi gezicht, iedereen in dezelfde regenjassen. Gelukkig knapte het vrij snel weer op, dus liepen we naar de juiste ingang, waar we niet met ons flesje water en broodjes naar binnen mochten. Dus even snel een paar happen eten en wat drinken, want we wisten niet zo goed wat we binnen zouden aantreffen, en we moesten nog lang wachten voor de hoofdact. Binnen bleek dat we aan de andere kant van het stadion het veld op moesten, dus voordat we er waren hadden we al aardig wat stappen in de benen.
Ook in de arena stond veel water, dus er werd fanatiek gedweild om het water zo goed en zo kwaad als het ging weg te krijgen. Wij vonden een droog plekje om te zitten achter in het stadion, en daar hebben we een hele tijd gezeten, genietend van alle mensen die voorbij kwamen. Voor weinig geld konden we makkelijk drinken halen (bier of cola, iets anders was er niet), en buiten hebben we uiteindelijk toch nog maar patat gehaald, om een uurtje of 19:30, toe we het voorprogramma even niet zo leuk meer vonden. Maar,...de sfeer was prima in het stadion, en alles ging er gemoedelijk aan toe.
Toen P!nk haar opwachting maakte, zochten we een redelijk plekje, maar het bleef lastig om over de hoofden heen het podium goed te kunnen zien. Gelukkig werkten de schermen prima, en konden we vol overgave genieten van een fantastische show. Wat is het toch een bijzondere vrouw, die behalve dat ze goede muziek maakt, ook écht ergens voor stáát.
Na het concert werd het stadion heel gedisciplineerd en snel leeg gewerkt, en gingen we weer op zoek naar de tram, maar het bleek dat hier na een concert de weg (brug over de Wisla) volledig wordt afgesloten voor alle verkeer, dus ook voor de tram. Wij besloten eerst te wachten, en ons niet tussen de 60.000 man te mengen die allemaal terug naar de stad gingen lopen. Maar na zo’n 20 minuten toch maar besloten te gaan lopen, en dan eventueel verderop de tram te pakken. Uiteindelijk hebben we de laatste twee haltes een tram gepakt (van de 8), en hadden we onze nachtelijke wandeling dus wel gehad. We waren helemaal op! Achteraf hadden we beter de andere kant op kunnen lopen naar de metro, dat was vast sneller geweest. Moe maar voldaan kwamen we om 01:00 “thuis” en lagen we een half uur later lekker in ons mandje weg te dromen.
Vanochtend werden we niet echt vroeg wakker, maar dat hadden we ook niet verwacht. We gingen pas laat naar de winkel voor brood, en besloten ook even langs de receptie te gaan, in de hoop dat zij konden informeren bij de camping in Bialowieza, of er nog plek is de komende dagen. Er werd alleen niet opgenomen, dus daarover zou ik nog worden teruggebeld. Wel fijn als mensen willen helpen, als er andere mensen alleen Pools praten....
Marja wilde graag naar de joodse wijk, maar toen we er over gingen lezen trok het toch niet zo heel erg. Onze boeken trokken echter wel, dus besloten we lekker tam te doen vandaag. Lezen, slapen, luieren,...we hebben het nog steeds een beetje nodig. Het hielp ook niet echt dat het buiten regende. Later werd het gelukkig droog, en de temperatuur is sowieso prima, dus ‘s later middags gingen we richting de hoogste toren van Warschau, omdat er daar een uitzichtplatform is op de 30ste verdieping, en we daar met onze Warschau Pas nog wel op mochten. We moesten zó lang in de rij staan voor een ticket, en daarna in een andere rij voor de lift (niks “met je Warschau zoals mag je de rij overslaan”), dat we uiteindelijk toch maar besloten de rij te verlaten en het later nog eens te proberen. We gingen dus maar verder het centrum in, en kwamen terecht bij Aïoli, een gezellig eettentje, waar we aanschoven voor ons avondeten. Toen we vroegen om de desertkaart kregen we een plateautje met vier soorten toetjes voor ons neus. Ik wilde niks, maar Marja had wel trek in iets met noten,.....maar die hadden ze dan nét weer niet. Dus besloten we na ons laatste drankje een toetje te halen bij de McDonalds op de terugweg. Omdat we toch langs de toren kwamen nog maar eens geprobeerd, en nu was er helemaal geen rij meer, en konden we zo doorlopen. Het was ook nog maar een half uur open, maar dat was genoeg voor ons. We bewonderden het uitzicht rondom, wat is het toch een grote stad (2 miljoen mensen?) en wat een hoop hoge gebouwen. We konden ons appartement zien (er was niemand binnen, gelukkig