Wandelen naar Owl Mountain en Kasteel Grodno

Dag 19 en 20:
Donderdag wederom vroeg uit de veren. Om 7:30 liep ik al naar de winkel, die hier open is van 6:00 tot 23:00, 7 dagen per week! Het meeste was al opgeruimd, dus na het ontbijt konden we vrijwel direct vertrekken. We hadden gerekend op 10:00, maar liepen een half uur voor op schema. Dat was mooi, want we wilden op tijd bij de volgende camping zijn, zodat we eventueel een alternatief konden zoeken als het vol zou zijn. Na twee uurtjes file en bochten, en gelukkig ook wat betere wegen, hielden we een koffiestop bij een Mac (nog steeds geen antwoord van de camping), en wisselden van plek in de auto. Weer ruim 1,5 uur laten vonden we weer een Mac, waar we gingen lunchen (nog steeds geen mail) en rond 15:30 kwamen we, na een ontzettend mooie rit dwars door een bebost berggebied, aan bij de camping. Ongeveer 9 km voordat we er waren kregen we een antwoord binnen op de mail. Er was plaats genoeg! In de mail stond ook dat “ze”, behalve Pools, ook Engels, Spaans en Duits spraken. Degene die wij troffen sprak natuurlijk niets anders dan Pools, dus met handen en voeten hebben we duidelijk gemaakt dat we ook even de beschikbare kamers wilden zien i.v.m. voorspelde regen, maar uiteindelijk gekozen voor een plekje op de camping. Het gebouw is een oud landhuis, met in de kelders de toiletten en douches, alles keurig schoon, alleen is het wel telkens een eind lopen om er te komen. Lastig als je nodig moet.... De camping is verder prima, zwembadje erbij, en lekker rustig.
‘S middags nog even een stukje gewandeld in de omgeving. De camping ligt direct aan de bosrand, dus wij zijn blij. Marja ging nog even zwemmen in het nogal koude water. Na een maaltijd van broodjes, worstjes en ei, hebben we niet zo veel meer gedaan. Ik heb wel nog even in het café van de camping (internet!) gezocht naar activiteiten, maar dat wilde online niet echt lukken. Gelukkig was de eigenaar er ook, en die spreekt, jawel, Engels, Duits en Spaans! Van hem kreeg ik een kaartje met een uitgestippelde route langs allerlei attracties. Morgen dus een drukke dag. Het is hier ‘s avonds koud, dus op tijd de tent in.
Na een prima nachtrust was ik weer heel vroeg wakker. Het o zo nodige toiletbezoek stelde ik zo lang mogelijk uit, om dan ook meteen maar te gaan douchen. Dat was om 6:35. Het duurde lang, erg lang, voordat het water warm werd, maar daarna was de douche heerlijk. Toen ook Marja wakker was geworden ging ik met de auto naar een verderop gelegen stadje, om boodschappen te doen. Hier in het dorp heb ik één winkeltje ontdekt, maar ook die zit wel een eind lopen verderop. Woliborz is een lang lintdorp, waar echt niks te beleven valt. Toen ik terugkwam van de winkel stond de thee al klaar, en konden we aanvallen op ons ontbijt. Meteen weer broodjes voor de lunch gesmeerd, en om 10:00 zaten we in de auto, op weg naar onze eerste stop. We maakten een wandeling naar de top van Owl Mountain, de Uilenberg. Het leek eerst een nogal saai pad, maar het veranderde in een prachtige route dwars door het bos. Het was vaak erg steil, dus het was hijgen geblazen. Ook fijn was dat het (toen) nog vrij rustig was op het pad. Zo anders dan in Zakopane! Na ruim een uur kwamen we aan op de top, waar een toren stond. Naar boven kostte natuurlijk geld, maar het uitzicht was mooi. Én,.... vanaf de top zagen we twee wel heel bijzondere vogels. Het waren twee notenkrakers. Die zie je in Nederland bijna nooit. Na een veel snellere afdaling hebben we in het gras naast de P-plaats onze broodjes gegeten. Daarna reden we door naar Wlodarz, één van de toegangen tot het ondergrondse tunnelcomplex uit WO2. We hadden er allebei zin in, en het stond al een tijdje op mijn lijstje om dat te zien. Maar,......we konden er geen wijs uit. Het leek of er verschillende “tochten” mogelijk waren, maar alles was weer alleen in het Pools. We konden om 14:00 met een rondleiding mee, maar ook alleen in het Pools. Ook geen audio-tours, geen info in het Engels,..... We besloten dus niet te gaan, want alleen kijken, maar niets begrijpen, is niet echt ons ding. Jammer. Dus reden we door naar een stuwmeer. Hier wilden we omheen (“moest” van de meneer van de camping), maar dat kon niet. Er werd weer aan een brug gewerkt. Dus na even bij de stuwdam kijken, zijn we terug gereden naar Zamek Grodno, in het Nederlands beter bekend als Kasteel Zamek. Hier gingen we wel naar binnen, want hier zou uitleg bij staan in het Engels. En dat klopt. Het was wel een leuk uitje, en wederom hadden we een mooi uitzicht vanaf de kasteeltoren. Op de route van de campingmeneer stonden nog een leuk plaatsje en een mooi vestingwerk, maar dat bewaren we voor morgen. Daarmee hebben we meteen de knoop doorgehakt of we twee of drie nachten hier blijven.
Op de terugweg nog maar een keer naar de winkel, om geld extra te pinnen voor de camping, en om nog wat lekkers te halen voor vanavond. Bij de tent even lekker een drankje, een hapje, een goed boek en een verslagje typen. Gelukkig was het vandaag een droge dag! En het was een mooie, fijne dag.