Naar Zakopane

Dag 16:
We hebben de storm doorstaan. Vanochtend bleek een flinke tak afgewaaid van een boom, die vlak naast onze tent is neergekomen. Pffff.....dat valt weer mee. Ondanks het onrustige weer hebben we allebei prima geslapen.
Na het douchen even de tent zo droog mogelijk gemaakt en daarna ben ik naar de winkel gelopen voor brood, terwijl Marja de spullen uit de binnentent opruimde. We aten onze broodjes en smeerden meteen die van voor de middag. We ruimden al zo veel mogelijk spullen op, en lieten de tent nog even staan, om te kunnen drogen. Bij de receptie bleek dat we alleen contant konden betalen, en we hadden daarvoor nét te weinig, dus Marja ging met de auto naar de dichtstbijzijnde pinautomaat (eigenlijk moest ze gewoon in de winkel iets kopen, en dan geld bij pinnen), en ik ging verder met de tent. Deze stond nu volledig in het zonnetje, en die was al zó warm, dat de tent binnen no time helemaal droog was. Zelfs het extra grondzeil was kurkdroog. Dat was wel fijn, want de komende dagen blijft de tent in de tas.
Om 10:15 vertrokken we richting Zakopane. Het is misschien saai om te melden, maar wat is Polen PRACHTIG!!! Mooie valleien, bergen, bossen. Echt, we verveelden ons geen minuut met dit uitzicht.
Wat we niet in de gaten hadden voor we vertrokken, was dat de route ons door Slowakije voerde. Nu heb ik ergens gelezen dat voor Slowakije een tolbadge verplicht is, en dat je deze dient te kopen wanneer je over de grens komt. Wij maakten ons daar wel even zorgen over, maar aangezien we echt nergens ook maar enig teken zagen dat duidde op een tolbadge-verplichting, en de weg ook bij lange na geen tolweg was, zijn we maar gewoon doorgereden. Anders dan in Polen en Nederland zijn de plaatsnaamborden in Slowakije klein, wit met zwarte letters, en nogal onbeduidend, dus had ik lang niet altijd in de gaten dat ik een dorp inreed. Laat daar nu ineens een agent staan te laseren,.... Snel remmen, maar het zou wel eens een prent kunnen worden.... Even afwachten dus, of ze de moeite nemen om voor die paar kilometer te hard (ik rijd best beschaafd, al zeg ik het zelf) een nota naar NL zullen sturen. Ander is het ons bewijs dat we in Slowakije zijn geweest, vindt Marja! Ook de Slowaakse kant van de Tatra is prachtig. En hier zagen we ook regelmatig een (ruïne van een) kasteel staan. Mooie beelden hoor.
Wat er niet te vinden was langs de weg door Slowakije waren P-plekken om ons broodje te eten. Ergens zagen iets dat wel voor een stopplek door kon gaan, dus daar maar even de auto aan de kunst gezet voor een hapje, drankje en de nodige sanitaire acties.
Vrij vlot bereikten we Zakopane, en vonden we met gemak de “Willa”, waar wij een kamer hebben gehuurd. We waren wat aan de vroege kant, maar gelukkig was er iemand thuis en konden we in de kamer terecht, die echt super netjes is. We hebben een bed, een tafel, een minikeukentje (met een elektrisch kookplaten in het keukenkastjes verstopt) en een prima badkamer met douche en toilet. Een zeepje, mooie witte handdoeken en badslippertjes maken het helemaal af!
Nadat we ons hadden geïnstalleerd, en een kopje thee hadden gedronken, zijn we naar het centrum gelopen, dat op toch nog ruim een half uur lopen ligt. Ergens hebben we een verkeerde afslag genomen, waardoor we nog langer bezig waren, en het is behoorlijk warm, dus dat was zweten. Bij de info-balie even nagevraagd naar wandelingen, en de vriendelijke jongeman vertelde dat we, als we ergens de auto wilden parkeren, we wel vanaf 7 uur er moesten zijn, want vanaf 9 uur staat alles vol. Het is hier dus loei-druk,.....nog veel erger dan 6 jaar terug. En toen was het al best file lopen op de meest populaire (maar nog steeds spectaculaire) wandeling. Dat het druk is, was ook te merken aan de winkelstraat. Je kunt er echt over de hoofden lopen. En voor ons, na 6 jaar, is de stad bijna onherkenbaar. We dronken ergens even een drankje, om het verloren vocht aan te vullen, en gingen al winkeltjes kijkend op zoek naar een restaurantje met lekker eten. Tegen de tijd dat het begin te regenen vonden wij een geschikt plekje, waar we ook lekker hebben kunnen eten, en de regen konden afwachten. Er klonk weer onweer in de verte. Wat waren we blij dat we niet weer ins ons tentje zitten.
Na het eten (de regen was gelukkig grotendeels over) begonnen aan de wandeling terug. Onderweg voor de zekerheid maar even een mooie regenboogparaplu gescoord, want onze plu (en regenjassen) liggen natuurlijk gewoon in de auto. Even aan denken: we zitten hier in de bergen, je moet op alles zijn voorbereid.
Terug op onze kamer even lekker gedoucht, en verder natuurlijk het gebruikelijk: lezen, spelletje, thee, drankje,...