Wandelen

Dag 5:
Vanochtend werd ik al heel vroeg wakker van voor mij vreemde vogelgeluiden. Eerst maar even naar t toilet, en daarna toch wat warme kleren aan en de camera erbij pakken, ondanks dat t 5:20 was. Ik hoorde genoeg, en zag hier en daar ook wat, maar er ook plaatjes van schieten is altijd een ander verhaal. En eigenlijk was ik ook net even te laat. Misschien, als ik weer wakker word, morgen maar iets eerder eruit. Na wat te hebben rondgelopen maar weer even terug de tent in en nog wat slaap gepakt. Marja was al die tijd gewoon blijven slapen, die had niets in de gaten. Ook lekker...
Na de tweede keer wakker worden, een heerlijke douche, en een ontbijtje met een eitje, gingen we op pad voor een wandeling naar een nabijgelegen park/bos. Het was een stuk groter dan ik vooraf had bedacht, en je kon er makkelijk “verdwalen”. Ergens op een kruising stonden we met onze camera in de hand de kaart te bekijken en te overleggen hoe we verder zouden gaan, toen er een mannetje van zijn fiets stapte en ons vriendelijk zijn hulp aanbood. Hij had eind jaren 90 in Nederland gewerkt, in de buurt van Eindhoven. Op zijn advies gingen we op zoek naar het “ondergrondse bootje”, een tochtje door een ondergrondse uitloper van de zilvermijn. De Hollanders van de camping hadden ons hier ook over verteld. Bij de ene ingang was geen bootje te bekennen, en bij de andere ingang bleken er alleen tours in het Pools te zijn. Ook bij de zilvermijn zelf waren vandaag alleen Poolse rondleidingen, hoorde we van de behulpzame caissière. Dat vonden we dan nogal zonde van ons geld en onze tijd, dus besloten we geen rondleiding te doen. We gingen op zoek naar het restaurantje in de buurt, waar we ons tegoed deden aan een (ietwat vette) lunch en Marja aan een ijsje, en daarna wandelden we weer terug richting camping. Het was een mooie route en we hadden zo weer aardig wat kilometers in de benen.
Op de camping de auto gepakt en naar de supermarkt gereden, waarna we door reden naar een recreatieplas in de buurt. Dit bleek toch niet helemaal ons ding te zijn (al moet ik zeggen dat het echt een prachtige omgeving is), maar een drankje bij de “strandtent” ging er wel in. Op de terugweg nog even de tank volgegooid zodat we daar de komende dagen geen omkijken naar hebben.
Terug bij de tent even een mail gestuurd naar het appartement voor morgen en lekker gelezen in de hangmat. Vandaag aten we een soepje en wat brood, met een lekker yoghurtje toe. Tijdens de thee nog even met de eigenaars gesproken. Zij vertelde over de weg waaraan de camping ligt. Deze weg draagt nu de naam van haar opa, maar bestond in de twaalfde eeuw (toen dit stadje ontstond) nog niet. Tijdens een cholera-uitbraak in die tijd werden de cholera-lijken achter de huizen langs naar de kerk gevoerd, en niet over de gewone weg. Door al deze lijkvervoer-momenten is de weg ontstaan, en kreeg zo de naam “cholera-pad”. Ach, zo kom je nog eens wat te weten. Het is hier trouwens een rijk gebied, met de meeste miljonairs van Polen. Er heerst hier veel welvaart, de werkgelegenheid is prima. Dat is wel te zien aan de grote, moderne huizen die er hier staan of worden gebouwd. In heel Polen gaat het economisch goed, trouwens, zo vertelde Günther.
Na de thee nog even lezen, een verslagje typen en dan weer lekker onder de wol. Om ons heen klinkt nu overal Nederlands, want er zijn vandaag een boel Nederlanders aangekomen. Typisch.....