Bialowieza

Dag 9 en 10:
De laatste uren in Warschau verliepen rustig. Rustig douchen, rustig wat spullen naar de auto brengen, rustig naar de winkel voor brood, en rustig de laatste spullen inpakken en de sleutels inleveren. Zelfs de rit de stad uit ging heel rustig. Er was relatief weinig verkeer. Wat een verschil met onze aankomst!
De hele weg was rustig, maar schitterend! Polen is echt een mooi land. Dan weer groene wouden, dan velden vol graansoorten, pittoreske dorpjes, velden met zonnebloemen,.... Ook de ooievaars werden door ons weer regelmatig gespot. Elk dorp heeft meerdere palen met nesten, en op heel veel nesten zaten nog wel één tot drie ooievaars.
We zitten dicht bij de grens met Belarus, Wit-Rusland, en dat is ook terug te zien aan de kerkgebouwen die we hier zien. Veel meer orthodoxe invloeden (denken wij, we zijn geen experts). Ook bouwen ze hier veel meer met hout i.p.v. steen, wat gezien de omgeving op zich wel logisch is.
Zonder al te veel problemen vonden we de camping, waar we werden begroet door de eigenaresse, een stokoude dame die al lange tijd niet meer rechtop staat. Ze spreekt een paar woorden Duits, dus daar moeten we het mee redden. 7 jaar geleden stonden we ook op deze camping, en er is sindsdien duidelijk niets veranderd. Oud sanitair, beetje krakkemikkig, en het oogt armoedig in vergelijking met wat we op de vorige campings hadden, maar het volstaat. Alles is schoon, dus we hebben eigenlijk niets te klagen.
Na het opzetten van de tent even naar het info-centrum gelopen en uiteindelijk een privetocht geboekt om dieren te spotten in de schemer. Dat kon alleen woensdagavond, dus zijn we genoodzaakt hier drie nachten te blijven. Toen we terugkwamen bij de tent, bleken onze Poolse buren wel heel weinig ruimte te hebben om bij hun campertje te zitten, dus na een beetje wikken en wegen besloten om onze tent een metertje te verplaatsen. Alles de voortent uit, haringen los, en trekken maar. Onze Engelse buren schoten direct te hulp, en dus was het zo gepiept. Van onze Poolse buren echter geen enkele blijk van waardering of dankbaarheid. Terwijl onze ervaring met Polen erg positief is. Ach,...er zijn altijd uitzonderingen op de regel.
Vanochtend ook weer in alle rust opgestaan. Na een douche even weer naar de winkel gelopen om broodjes te halen. Marja had intussen de thee al klaar, dus konden we meteen ontbijten en smeerden we direct broodjes voor tussen de middag. We hadden het plan opgevat om naar een meer een beetje noordelijker te rijden, en te kijken of we daar konden zwemmen. We gingen een beetje op goed gelukt, wat niet echt hielp om de juiste route te vinden, maar wederom konden we alleen maar genieten van het uitzicht! Later toch maar Google erbij gepakt, en ontdekt dat er ergens een strandje moest zijn, zo’n 12 minuten verderop. Daar bleek het een agrotoeristische plek (?), waar allerlei tenten en campers stonden. Mooie sportvelden erbij, klimmuur, diverse overkappingen, en verhuur van boten, jetski, etc. Het leek verder wel vrij toegankelijk, dus helemaal duidelijk was het ons niet, maar het was een leuke plek en het zou prima zijn geweest om te zonnen en te zwemmen, als het niet zo fris was. Want juist vandaag blijft het kwik steken op zo’n 20 graden, en staat er veel (koude) wind. Daar dus even een kort wandelingetje gemaakt, nadat we onze broodjes hadden gegeten en toen zijn we weer terug gereden. We stopten bij het Bialowieza Reservaat, een soort dierentuin, waar we 7 jaar terug al waren geweest. Daar gingen we niet het reservaat in, maar maakten we een wandeling. Het was wederom prachtig! Veel bomen, soort moerassig gebied (dus veel muggen), maar prima pad. We zagen een eekhoorn en een muis die rustig bleef zitten terwijl ik op 10cm afstand stond.
Na de wandeling terug naar de camping om nog even in alle rust te lezen, met een drankje en een chippie erbij.

Dag 11:
Vandaag was een tam dagje, want pas om 18:00 stond er een tocht met gids op t programma. Marja ging douchen en broodjes halen bij de winkel, terwijl ik nog lekker bleef lezen. Pas na het ontbijt ging ook ik onder een douche door. Het was toen heerlijk rustig op de camping omdat de meeste mensen al waren vertrokken. Tijd dus om de slackline tevoorschijn te halen!!
Tussendoor nog even wat kleding gewassen en nog eens naar de winkel om “bros-zalf” (de lokale azaron) te halen (wat ze helaas niet hadden), maar verder was het lezen en slacklinen, waarmee we de dag vulden.
We zorgden voor een warme lunch, en de laatste eitjes deden we laat in de middag op een broodje, zodat we 17:50 gereed waren om onze gids op te pikken. We troffen hem bij t infocentrum, en we zouden met onze auto verschillende plekken aandoen waar we wellicht wild konden spotten. Al op de P-plaats hoorden we een specht, waar wij natuurlijk meteen op aan sloegen. Dat vond onze gids dan ook wel weer leuk, want lang niet iedereen heeft oog en oor voor vogels. Dus wij meteen daar al op zoek naar de specht, wat een grey headed woodpecker bleek te zijn, een nogal zeldzame soort. Geluk voor ons, dus! En hij ging ook nog eens mooi poseren voor de foto.
We reden daarna naar verschillende open plekken, enkelen echt een eind weg (en toevallig plekken waar we gisteren ook waren langs gereden), en zagen deer (geen red deer), vos, wisent, grauwe klauwier. De vos en wisenten wel erg ver weg, en in de schemer, dus nauwelijks te fotograferen, maar toch... Op de terugweg stopten we nog om red deer te zien door de nachtkijker (dus zagen we alleen rode vlekjes in de vorm van een hert,...inderdaad “red” deer), en liep er voor de auto in het licht van de koplamp een jonge wasbeerhond op z’n gemak te scharrelen. Al met al een leuke tocht met onze gids, die de man bleek te zijn van onze vorige gids in Bialowieza 7 jaar geleden. Toevallig....
Terug bij de camping nog even een drankje gedaan en toen tanden poetsen en naar bed. Morgen door naar Sandomierz.