Naar Nieuw-Nickerie

Vandaag moesten we alweer vertrekken naar Nickerie, de tweede stad van Suriname. Om 9:00 zouden we vertrekken, dus voor die tijd even douchen, ontbijten en de spullen die achterblijven inleveren. De bus was ruim op tijd, en ook Nootje was al present, maar het instappen liet weer op zich wachten. Uiteindelijk vertrokken we even over 9 voor een lange rit.
De eerste stop was een toiletstop bij een supermarkt in Coronie, een leuk stadje met mooie monumentale gebouwen. We reden nu in voornamelijk Javaans gebied, dus veel tempeltjes en gebedshuizen langs de weg. Het toilet stonk een uur in de wind, de deuren konden niet op slot, maar ach, we konden plassen, dus niet zeuren.
Na weer een poos rijden, waarbij wij meer zaten te lezen dan van het uitzicht genieten, stopten we in Groningen. Het is een plaatsje met een rijke geschiedenis, gesticht door boeren uit Drenthe en Groningen (van wie er weinig het uiteindelijk overleefden), maar er was niet veel te beleven. We vroegen in het politiebureau of we er van het toilet gebruik konden maken, maar wegens watergebrek (??? Het ligt aan de rivier???) kon dat niet. Het openbaar toilet was op slot, dus de dames gingen vervolgens maar achter een muurtje van een toilet in aanbouw/afbraak die heel vies was. Ik hield het wel even op. Blijkbaar was er een man naar de groep gekomen, die in Rottdam-Zuid woont, maar nu op het huis van zijn nicht paste. Hij wilde ons heel graag zijn tijdelijke huis en tuin laten zijn, dus hij reed op zijn fiets voor ons uit en daar in de tuin zei hij telkens: “je mag wel een foto maken hoor, van de tuin”. Hij was er echt trots op. Het was een mooi huis met mooie tuin in verval, met veel groenten en fruit, maar Marja en ik haakten al snel af. Lief bedoeld, maar niet helemaal ons ding.
We reden op verzoek nog door Wageningen, langs de oude rijstpellerij, waar we foto’s vanuit de bus mochten nemen van o.a. het standbeeld van de slavin wiens borst was afgesneden. De namen zijn me even ontschoten, dat verhaal zoeken we nog wel eens op. Uiteindelijk kwamen we ver na 13:00, lunchtijd, aan in Nickerie, waar alles dicht is tussen 13:00 en 16:00. De boel was verlaten en er waren ook geen eettentjes open. Nootje had gebeld naar het restaurant waar hij altijd heen gaat, maar ook die was dicht. Uiteindelijk vonden we een plek waar we heen mochten, en dus hadden we een late lunch rond 15:30, in een stinkend restaurant, maar het eten was oké.
Om 16:45 kwamen we aan in het hotel, waar we om 17:30 alweer zouden verzamelen voor een tochtje naar de Zeedijk bij zonsondergang. Geen tijd om even te relaxen dus, maar dat was eigenlijk wel prima, want de kamer heeft niet veel te bieden.
We reden naar de Zeedijk, een echt Hollandse dijk met grote keien, en bezochten eerst het hindoe-crematorium. Net als in Nepal en India worden de mensen hier op de brandstapel verbrand, en daarna wordt de as in de rivier uitgestrooid. De uitstrooiplek was even verderop bij een tempel. Hier liepen we heen en genoten we van het uitzicht, de voorbij vliegende zilverreigers en blauwe reigers en een zon die, helaas achter de wolken, onderging. Daarna reden we weer de stad in, op weg naar Boeroe, een restaurantje, maar in de winkelstraat wilde John graag uitstappen om nog even te winkelen voor het weer dichtging, en ineens stonden we allemaal naast de bus, omdat gewoon niet duidelijk was wat nou de bedoeling was. Nou ja, even gezocht naar een voetbalshirtje, maar echt trots zijn ze hier niet op hun nationale elftal, want die shirts zijn tot op heden nog niet gevonden. Daarna liepen we met z’n 7-en alvast naar Boeroes, en bestelden vast ons eten. Nootje en Ali, de chauffeur, sloten nog aan, maar de rest had blijkbaar besloten om niet te eten of in ieder geval ergens anders te eten. Dus bleven we met een vrij kleine maar gezellige groep.
Na het eten naar het hotel gewandeld, en dit verslag getypt. Morgen vroeg uit de veren om naar Bigi Pan, (het grote panvormige meer) te gaan. Zin in, wamt hopelijk zijn daar veel vogels te zien!